Türkiye’de iktidarlar koltuklarını korumak için yapamayacakları kötülük yoktur.  Tarihsel serüvene baktığımızda darbeler, faili belli ve belirsiz cinayetler, ayak kaydırma oyunları, namus ve şeref suikastlarıyla dolu bir yüz yıl devam ediyor hala. Yüzünü batıya dönerek kurulan ülke gittikçe daha iyi olması gerekirken ibre tersine döndü. Oluşturulan korku imparatorluğu ve sindirme politikaları toplumun en önemli kesiminde yani aydınlarında da sessizliğe sebep oldu. En tehlikeli dönemlerde göz gözü görmez havanın sisli olduğu zamanlarda da birileri çıkar ve doğruyu haykırırdı. Yalnız sanki son hançeri kalbe saplanmış gibi ölüler evini andıran bir ülke olduk. Namussuzluğun kol gezdiği alçaklığın artık haykırıldığı, dolandırıcılığın övünerek anlatıldığı bir zamanla karşı karşıyayız. Peki nemi oldu; yiğitlerimizi öldürdüler, yaşayanları yıldırdılar, konuşanları cezalarla terbiye ettiler ve böylelikle istedikleri açık ceza evini oluşturdular. Çaresiz Türkiye toplumu alternatifsiz bırakıldı. İktidar ve muhalefetiyle belli bir sınıfı seçmek zorunda bırakılmış...   Tarih artık tekerrür etmeli.  Aydınların sesi daha yüksek çıkmalı. Kalemleri daha koyu yazmalı. Peygamber en zor dönemlerde yetişmiştir toplumuna. Büyük düşünürler cahilliğin kol gezdiği zamanlarda ışık olmuştur.  Selahattin gibi imparatorlar zulmün her tarafı sarmaşık gibi sardığı anda kılıcıyla adaleti ve birlikte yaşamı inşa ederek düşmanları tarafından da takdir edilmiştir. Ey düşünen, yazan, gören ve ey duyan, sen güçlü olmalısın, sen önde olmalısın....