Bu sabah yaşadığım trajik bir durumu size sansürsüz olduğu gibi aktarmak istiyorum… AVM’ye doğru yürüyordum. Beyaz bir araç gelerek yaya yolunu kapattı ve acele ile çıktı araçtan… Bir çobanın koyunlara seslendiği gibi “hoo…” diye seslendim.  Yoksa duymazdı beni… Sesi duyar duymaz döndü “hayırdır” der gibi baktı. “Oldu mu bu” dedim. “Yaşlılar engelliler bebekli insanlar geçemez bunu farklı bir yere almalısın” dedim. Sesimdeki kararlılıktan da çekinerek istemeyerek de olsa değiştirdi aracın yerini… Yürümeye devam ettim. AVM’nin girişinde bir motor kuryesi gecenin dinlenmiş balgamını ağzından lastik gibi süzerek tükürmesi nevrimi döndürdü. Ulan sus dedim kendi kendime sabah sabah hır çıkarmanın âlemi yok. AVM’nin içine pastane bölümüne vardım, birkaç poğaçayı kese kâğıdına doldurdum. Yanımda genç bir kadın elleriyle tüm poğaçaları muayeneden geçirdikten sonra oruspulaşmış  poğaçaları öyle bırakıp çıktı. Daha bitmedi… Kasaya doğru gelirken sırada bekliyoruz da arkadan birisi geldi hepimizin önüne geçti. Ürünlerini geçirip çıkıp gitti. Döndüğümde ise yaya yoluna farklı bir araç park etmişti bile…