Düşünce mastürbasyonu
Düşünce mastürbasyonu
Kıvanç Apaydın
-
Hey toplum seni gözlemliyorum, sen bilimin, aklın gücünü ret etmişsin, çünkü kolayı seviyorsun, yüzeyseli önemsiyorsun, şekilcilik, yapaylık senin gururunu, ruhunu okşuyor, oysa yıllardır seni kemiren kanser işte tamda budur.
Beraber yaşamak için, toplum olmak için, öncelikli meselimiz birey olmaktan geçmez mi? Yalnız bireyselliğin getirdiği konfor bir süre son iç bunalımları beraberinde getirebileceği için bunun dozu iyi ayarlanmalıdır, insan sosyaldir de ve bazı acı durumlarda aciz kalabiliyor, burada toplumsal ritüeller devreye girerek sağlıklı adaptasyon sağlayana dek eşlik etmektedir.
Kastım ve maksadım şöyledir; Birey ve kendisinin iç muhasebesi, iç sohbetlerinin gelişmişliği, muhabbetin derinliği ile bağlantılı olarak davranışlara yansırsa yüzeyde çiçekler açtıracaktır. Beraberinde gözlem gücü ve deneyimde eşlik ederse ve olmazsa olmaz iradenin de gelişmişliği ile beraber, kısmide olsa korunmayı başaracaktır belki.
Her şeyi ama her şeyi tamamen yanlış anlamışız, yaşadığımız her ana ve saniyeye verdiğimiz tepkiler adeta bir miras gibi babadan oğula geçmiş, atalarımızdan devir almışız. Bunun farkına varmak için ise ya genlerinden sana geçmiş doğa üstü bir yetenek, ya da aydın bir aile başka ihtimaller ise ya arkadaş ya kitaplarla kendi çaban, bunun kendiliğinden olması çok düşük bir ihtimal, farkına varmak ise kıyametin kopuşudur, ruh için geçici bir azabın başlangıcıdır, eyer konuşabileceğin havarilerin varsa o zaman işin kolaylaşabilir.
Açalım millenmiş gözleri, perdeleri, aralayalım güneş aydınlatsın, karanlık dehlizleri ve esneyelim, esnek olalım çünkü sert olan kırılır ben diyen ben olmayı başaramaz, konuşulabilmeli tüm farklılıklarla, kanallar, pasajlar açık olmalı, sonra filtreden geçirelim ayıralım, akla karayı.
Dünyada geçerli iki kavram vardır, bu iki kavram sıyrılmıştır kurtulmuştur, ırkçılıktan, statüden, şandan şöhretten. Nedir? diye sorarsan! iyilik ve kötülük.
